Οι νύχτες του Ραμόν

Αχ, τι θα γίνει ετούτο το παιδίέλεγε η μάνα μου κρυφά πίσω από μέναέτσι όπως μ’ έβλεπε μονάχο να νυχτώνωμε μια hohner πίκολο στα παιδικά μου χέρια Αχ τι θα γίνει αύριο, μες στα σκυλιά και μες στους λύκουςέτσι όπως μ’[...]

Στα σπίτια που με φύλαξαν
κανένας πια δε μένει
ξενοίκιαστα ρημάζουνε
κι από το δρόμο μοιάζουνε
κήποι παρατημένοι
Σπίτια γεμάτα αγκαλιές
φιλιά, αγάπες κι έρωτες
πόρτες μέσα στην άβυσσο
δρόμοι για τον παράδεισο
Όλα τα σπίτια που άλλαξα
δεν τα[...]

Φίλος των πεντάγραμμων, των φωνώντο χόρο συγκρατώντας των χορώντον ομφάλιο λώρο Δίχως τόνους υψηλούς και γονυκλισίεςμακριά από τους θολούςκι απ' τις μεσιτείες Το τραγούδι είναι καημός και προπάντοςτης ψυχής μετάνοιακαι της πίστας ο μωρός,σαλτιμπάγκος κακορίζικος Φίλτατε ακροατή, λάβε γνώσηοι καιροί αλλάξανκι όποιος δεν[...]

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει μες στα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες μες στα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά κι έχει στ’[...]

Απείραχτο μπροστά μου ν' απλώνεται το χιόνι. Μόνο, πίσω απ' τους ώμους μου, τα ίχνη μου ως εδώ. Υγρός αέρας, δυνατός, στο ρούχο μου τρυπώνει, μα εγώ το βήμα μου βαθύ, κι ολόισια περπατώ. Έτσι με φέρνω στο μυαλό, μια[...]

Στιχάκια που στοιχειώνετε τραγούδια γκρεμισμένα έρχεστε σαν φαντάσματα στου ονείρου τα χαλάσματα τις νύχτες μεθυσμένα Άλλα θα ήθελα να πω κι άλλα μου τραγουδάτε ποτέ στο φως δε φτάσατε το χέρι μου γελάσατε το γράμμα μου πουλάτε Στοιχειωμένα μου στιχάκια[...]

Την παιδική μου φίλη
Την είδα ξαφνικά
Να στέκει
Και να με κοιτά

Αγάλματα κομμάτια
Στα μάτια της τα δυο
Λησμονημένες πόλεις
Ναυάγια στο βυθό

Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
Κανείς θα πλανηθούμε μοναχοί
Θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί

Δ. Σαββόπουλος
ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ[...]

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
Σαν το ξεχασμένο στάχυ
Ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
Κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
Σαν το ξεχασμένο στάχυ
Άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα

Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη μας
δε θα `χουμε σταυρούς, καρφιά και λόγχες, δε θα πονέσεις.
Τώρα αλλάξανε πολύ αυτές οι μόδες
έχουμε ακόμα και στο θάνατο ανέσεις.

Είμαστε πια πολιτισμένοι
έχουμε πια εξελιχθεί
έχουμε βόμβες νετρονίου
και θα πεθάνεις στη[...]

Αν ήξερα ανάγνωση, γραφή αν ήταν, αν ήταν το σπαθί δικό μου δε θα μου τρώγαν τώρα το ψωμί Θα αρνιόμουν την κλεψιά για ριζικό μου Πονώ για τις μελλούμενες γενιές Τους δουλευτές της φάμπρικας, τους γερομάχους Πλύστρες, χαμάληδες και[...]